سرو شو !

امروز تو مترو یه دختر بچه دست فروش را دیدم . داشت دستمال فالی می فروخت . چهره معصومش پر از جای زخم بود ! چهره اش آینه تمام سختی هایی بود که تو این عمر کمش گذرانده ! خیلی ها ازش خرید کردند! می دونید نارحت کننده ترین قسمت داستان چیه ؟ اینه که اونایی که ازش خرید کردند با یه 200 تومن ساده وجدان خودشونو راحت کردند ! فکر کردند که فقط دینشون به اون بچه 200 تومنه ! 200 تومن دادند و به خیال خودشون وظیفه شون را در قبال یه دختر بچه دستفروش ادا کردند ! 200 تومن ! چه ارزون ! اون هم برای راحتی وجدان خودشون !
وقتی می بینم همچین آدم های نیازمندی هستند و من عمرم را دارم به بطالت می گذرونم از خودم بدم میاد ! آدم باید قوی باشه تا بتونه دیگران را کمک کنه ! آدم ضعیف هیچ کمکی از دستش بر نمیاد !
یاد حرف های آقای کریمی افتادم : سایه یه گل خیلی کوچیکه ! کسی زیرش جا نمی شه ! ولی سایه سرو ... ! اگه می خوای کسی را زیر سایه ات جا کنی باید سرو شی !