اينجانب

نمی دانم پس از مرگم چه خواهد شد // نمی خواهم بدانم كوزه گر از خاك اندامم چه خواهد ساخت // ولی بسیار مشتاقم كه از خاك گلویم سوتكی سازد // گلویم سوتكی باشد بدست كودكی گستاخ وبازیگوش // و او یك ریز و پی درپی دم گرم خویش را در گلویم سخت بفشارد // وخواب خفتگان خفته را آشفته تر سازد // بدین سان بشكند دایم سكوت مرگبارم را

فروردین ۱۸، ۱۳۸۹

بهار

بهار آمد، مثل سال گذشته و سال گذشته ي آن و سال گذشته گذشته آن و ... . بهار نيازي نداره كه من و تو با لبخندي به پهناي صورت به استقبالش برويم . بهار نيازي به جشن گرفتن نداره ! بهار از يه تاريخ شروع ميشه ، چه ما آماده بهاري شدن باشيم چه نباشيم ! اين ما هستيم كه بهار را بزرگ مي كنيم ، مايي كه بي صبرانه به دنبال بهانه اي براي شاد شدن مي گرديم !

۱ نظر:

ساناز گفت...: تقريبا همون حرف خانوم مظلومي ! چقدر اون روز نارحت شديم و به احساساتمون بر خورد !; ۱۹ فروردین ۱۳۸۹ ساعت ۲۱:۳۴

ارسال یک نظر

اشتراک در: نظرات پیام (Atom)

اینجانب :

من اینجا برای خودم می نویسم . وقتی می خوام پستی را بنویسم زیاد سر انتخاب کلمات فکر نمی کنم . متنم را کم ویرایش می کنم بنابراین ممکنه کلمات و دستور زبانی که استفاده می کنم بهترین نباشه ولی دقیقا اونیه که تو ذهنمه !گاهی هم پیش میاد که اصلا یادم نمیاد پستی را کی نوشتم !پس زیاد دنبال غلط گیری نباشید.

هیچ کلمه ای سراغ ندارم تا بتونم علاقه ام را به اسب بیان کنم .

دوست داشتید کامنت بذارید ، دوست نداشتید هم نذارید ، ولی لطفا برای این کامنت نذارید که من هم حتما بیام و برای شما کامنت بذارم .

برگو.